Achter iedere hulpvraag schuilt een verhaal, daarom gaan we ‘aan tafel met enne naober…'

Op een zonnige zomeravond zitten 3 dames tegenover mij. Omdat we het niet belangrijk vinden wie het zijn, maar wel wat hen beweegt, zul je in dit interview geen namen tegenkomen. De dames  die tegenover me zitten (1 hulpvrager en 2 vrijwilligers) wonen allemaal al geruime tijd in Meerlo en zijn hier helemaal op hun plek.

Hoe zijn jullie met Naoberzorg in contact gekomen?

Dat verschilt bij de 3 dames; van enthousiasme vanaf de enquête van NaoberzorgPunt in 2013 (inventarisatie hulpbehoefte en hulpaanbod) tot de concrete vraagstelling ‘zou jij iets voor NaoberzorgPunt kunnen en willen betekenen?’. “Vroeger was het bieden van Naoberzorg vanzelfsprekend, nu is de maatschappij individualistischer geworden, maar dankzij dit soort lokale initiatieven merk je dat ‘de Meerlonaar’ dit wel bijzonder op prijs stelt”, ervaren de vrijwilligers.

Is vrijwilligerswerk leuk en dankbaar werk?

“Ja”, beamen de vrijwilligers volmondig. “Leuk en gezellig is het zeker, dat is ook de reden waarom we dit doen. Dankbaar is wellicht niet het juiste woord, maar je geeft (tijd) en dit resulteert in leuke contacten (klik) die vervolgens heel veel waardevolle momenten (voldoening) opleveren”. De jeugd zou zeggen een triple WIN.

Met vrijwilligers wordt de wereld mooier?

“Ja, je doet iets goeds, iets wat bij je past en waar jezelf voldoening uit haalt. Door dit vrijwilligerswerk (vreemd woord eigenlijk voor iets wat je graag doet) vergroot je je sociaal netwerk en je kennissenkring.”

Was er een drempel om een hulpvraag te stellen?

“De hulpvraag was door het initiatief NaoberzorgPunt geen drempel meer, er was geen schroom om te vragen”, vertelt de hulpvrager. Zoals de jeugd vraagt #DTV (durf te vragen) moet iedereen jong en oud Naoberzorg durven te vragen. Druk, druk, druk hoeft voor de vrijwilliger geen belemmering te zijn volgens de dames. “Vrijwilligerswerk is er genoeg, en ook de vrijwilliger maakt (heel begrijpelijk) keuzes, dit wil niet zeggen dat het vervolgens vrijblijvend is Afspraak = afspraak, maar doe wat bij je past.”  

Bij de vraag of de hulpvrager uitkijkt naar de bezoekjes van de vrijwilligers,  zie je meteen een twinkeling in de ogen van de hulpvrager… eigenlijk zegt dit genoeg.  “De vrijwilligsters komen binnen met een gulle lach, altijd met goede zin. Hier kijk ik naar uit, dat maakt dat ik niet de hele dag alleen ben, gekluisterd aan huis, het breekt mijn dag. Dat is toch bijzonder?” Soms gaat het om een goed gesprek, soms om een spelletje maar het is vooral ontzettend gezellig.

Wat maakt het voor jullie als vrijwilligers bijzonder?

“Bij Naoberzorg staat er een organisatie achter, wars van de bureaucratie zoals bijvoorbeeld in de zorg, waarop we altijd kunnen terugvallen bij vragen of eventuele problemen.” 

Hebben jullie nog een tip voor ‘de Meerlonaar’?

“Ook jij kunt je steentje bijdragen, vanuit je eigen kracht, je eigen kwaliteit. Bedenk voor jezelf ‘waar ben ik goed in’, ‘waar ligt mijn kracht’? Ongetwijfeld dat je hiermee van onschatbare waarde kan zijn bij Naoberzorg. Hulp bieden of ontvangen in eigen dorp, op loopafstand. Beter kun je je betrokkenheid bij ons dorp toch niet tentoonspreiden?”

Naoberzorg: samen kunnen we meer en komen we verder!